به گزارش خبرگزاري مهر مهدي كروبي در سايت خود طي بيانيه‌اي به برخي از اظهارات درباره طرحش مبني بر پرداخت ماهيانه پنجاه هزارتومان به ايرانيان بالاي هجده سال، پاسخ داده و مباني كارشناسي آن را بيان كرده است.
در ابتداي بيانيه كروبي آمده است: اين روزها در بعضي از روزنامه‌ها و سايت‌هاي اينترنتي اشارات و مطالبي درباره‌ي طرح اينجانب براي پرداخت ماهيانه پنجاه هزار تومان به ايرانيان بالاي هجده سال نوشته و منتشر مي‌شود كه بعضي حاوي هشدارها و انتقادات سازنده و بعضي ديگر شامل طرد و انكار و حتي غير ممكن شمردن اين طرح است.
البته در فضاي رقابتي انتخاباتي، غير منتظره نيست كه مخالفان سياسي به طرد و لعن و حتي تمسخر و توهين بپردازند، اما آنچه موجب تاسف شد اين است كه بعضي به طرح اتهامات نادرست و ناديده گرفتن بعضي حقايق آشكار پرداخته و حتي از بيان آمار و ارقام ساختگي هم ابا ندارند.
وي در اين بيانيه با ذكر اين نكته كه درآمدهاي نفتي كشور در سالهاي آينده به شدت افزايش خواهد يافت اعلام كرده است: ترجيع‌بند اغلب نوشته‌هاي مخالفان طرح اين پرسش است كه چرا اينجانب در هنگام رياست مجلس چنين برنامه‌اي را پيشنهاد نكردم، درحالي كه پرسش‌كنندگان به خوبي مي‌دانند كه قيمت نفت در دوران رياست اينجانب بر مجلس كمتر از نصف قيمت فعلي و قيمت بنزين در حدود چهل درصد قيمت امروز بود، يعني بر اين نكته آگاهند كه تامين پشتوانه براي اجراي چنين طرحي در آن زمان امكان‌پذير نبود.
وي افزوده است: البته مردم مي‌دانند كه قيمت نفت در سال گذشته به پنجاه دلار رسيده و درآمدهاي نفتي نسبت به سه سال پيش دو برابر شده است و از هر كس كه داعيه‌ي اداره كشور در چهار سال آينده را دارد انتظار دارند بگويد كه براي اين مازاد درآمد چه نقشه‌اي كشيده است.
وي در اين بيانيه آورده است: باعث تاسف است كه بعضي از منتقدين ضمن متهم كردن صريح يا تلويحي اينجانب به عوام فريبي، واقعيت آشكار بالا رفتن قيمت نفت و رشد درآمدهاي ارزي را ناديده گرفته، اميدوارند مردم را به اين خيال بيندازند كه كروبي چهار سال يا چهارده سال پيش هم در مقام رييس مجلس مي‌توانست به اين برنامه بپردازد، اما نپرداخت و صبر كرد تا آنرا براي جذب راي در انتخابات رياست جمهوري خرج كند.
كروبي تصريح كرده است: از ديگر خطاهايي كه اغلب در محاسبات منتقدين ديده مي‌شود اين است كه درآمد ساليانه نفتي را بيست يا حداكثر سي ميليارد دلار حساب مي‌كنند و مخارج طرح پيشنهادي ما را هم سالي سي يا سي و پنج ميليارد دلار به حساب مي‌آورند و نتيجه مي‌گيرند كه اگر همه درآمد ارزي دولت را خرج اين طرح كنيم باز هم كم مي‌آوريم، درحالي كه اولا درآمدهاي نفتي در سال جاري بيش از چهل ميليارد دلار تخمين زده مي‌شود ثانيا مخارج طرح پيشنهادي ما ساليانه بيش از بيست ميليارد دلار نيست و ثالثا چنانكه در مصاحبه‌ي قبلي گفته‌ام منبع تامين سه چهارم از نقدينگي لازم براي اجراي اين طرح اصلا درآمدهاي نفتي نيست.
وي درادامه در خصوص راهكارهاي شش گانه خود اين گونه توضيح مي دهد: به هر حال من از اين فرصت استفاده مي‌كنم و رئوس طرح را يكبار ديگر براي مردم شرح مي‌دهم، باشد تا صاحبنظران اقتصاد و كساني كه مخالفت‌هاي سياسي را در تحليل مسائل اقتصادي دخالت نمي‌دهند، درباره‌ي موضوع انديشه كنند و نظر دهند. من و كارشناساني كه در تهيه‌ي اين طرح مرا ياري داده‌اند خود را خطاناپذير نمي‌دانيم و از انتقادات اصولي حتي اگر بنياد طرح را زير سوال ببرد استقبال مي‌كنيم. اما شايسته نيست كه كارشناسان اقتصاد و متخصصين براي دستيابي به اهداف سياسي موردنظر خود، ارقام غلط يا آمارهاي كهنه و منسوخ را ارائه دهند.
وي در اين بيانه در خصوص اولين راهكار اينگونه مي نويسد: تعداد افراد بالاي هجده سال در حال حاضر حدود چهل و سه ميليون نفر است. اگر قرار بود پرداخت ماهيانه پنجاه هزار تومان از همين امروز شروع شود، طي سال اول به بيست و پنج هزار ميليارد تومان نياز داشتيم، اما اين برنامه احتياج به دو سال مقدمه‌چيني دارد و تا اواخر سال هشتاد و شش اجرايي نمي‌شود. در پايان سال هشتاد و شش تعداد افراد بالاي هجده سال به چهل و هفت ميليون نفر مي‌رسد و براي پرداخت مستمري ماهيانه بيست و هشت هزار ميليارد تومان پول مورد نياز است.
وي معتقد است: با توجه به نرخ تورم (پانزده درصد) كه مطابق نظر كارشناسان چندان قابل كاهش نيست و حتي نظام بانكي كشور به آن اتكا كرده است در پايان سال هشتاد و شش، بيست و هشت هزار ميليارد تومان پول مورد نياز (به شرط ثابت ماندن قيمت جهاني دلار) خواهد بود.
وي در راهكار دوم خود به درآمدهاي سرشار نفتي اشاره مي كند و يادآور مي شود: درآمد ارزي كشور براي امسال بيش از چهل ميليارد دلار و در سال هشتاد و هفت حدود پنجاه ميليارد دلار تخمين زده مي‌شود و اگر قيمت نفت بالاتر برود مازاد درآمد از اين هم بيشتر خواهد بود (پيش‌بيني صندوق بين‌المللي پول هشتاد دلار براي هر بشكه است و حتي احتمال قيمت صد و بيست دلاري براي هر بشكه در نظر گرفته شده است) يعني در سال اول اجراي اين طرح صرف‌نظر از بيست ميليارد دلاري كه براي بودجه لازم داريم و برنامه‌هاي جاري و عمراني را با آن اجرا مي‌كنيم بيش از بيست ميليارد دلار مازاد درآمد ارزي خواهيم داشت. چنانكه قبلا گفتم از اين پول حداكثر تا هفت ميليارد دلار براي پشتيباني و تامين نقدينگي طرح مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
بحث بعدي كروبي در خصوص منابع ديگر تامين منابع مالي طرحش است كه در اين زمينه يادآوري كرده است: مهم‌ترين منبع تامين نقدينگي براي اين طرح كاهش يا قطع واردات بنزين خواهد بود. با رشد فعلي مصرف در سال هشتاد و هفت روزي هفتاد و پنج ميليون ليتر بنزين مصرف خواهيم كرد كه مجبوريم بيش از سي ميليون ليتر آن را وارد كنيم. در حدود 10 ميليون ليتر از اين واردات از طريق قاچاق به كشورهاي همسايه مي‌رود كه قيمت بنزين در آنها بين سه تا 10 برابر ايران است و در حدود 15 ميليون ليتر به وسيله ماشين‌هاي كهنه و غير استاندارد هدر مي‌رود. اوراق كردن ماشين‌هاي خارج از رده، گازسوز كردن تاكسي‌ها و كرايه‌ها، به نتيجه رساندن سريع خطوط جديد مترو، گسترش و مدرن كردن اتوبوسراني شهري و تغيير قيمت بنزين براي جلوگيري از اسراف و قاچاق منبع تامين بيش از نصف نقدينگي مورد نياز خواهد بود.
وي يادآور شده است: واردات بنزين امسال نزديك به پنج ميليارد دلار را هدر خواهد داد و قطع اين واردات در سال هشتاد و هفت موجب شش ميليارد دلار صرفه‌جويي خواهد شد، تازه به شرطي كه قيمت بنزين از اين كه هست بالاتر نرود.
راهكار چهارم كروبي به مباحث مربوط به بودجه معطوف است به طوري كه وي معتقد است: بر صاحبنظران پوشيده نيست كه پرداخت مستمري ماهيانه پنجاه هزار توماني به همه بزرگسالان چه تغييراتي در ساختار بودجه مي‌دهد و چه امكاناتي براي حذف يا كاهش بسياري از رديف‌ها فراهم خواهد كرد.
وي ادامه مي دهد: براي مثال شرح وظايف كميته‌ي امداد و سازمان بهزيستي (وقتي كه همه مردم ماهيانه حداقل پنجاه هزار تومان دريافت كنند) چگونه تغيير خواهد كرد. ليكن امكانات و راه‌هاي ديگري هم براي جلوگيري از ريخت و پاش و حيف و ميل بودجه بر اينجانب آشكار است. اگر چه متاسفانه نمي‌توانم در اينجا وارد جزييات شوم چون مي‌ترسم كه بعضي شمشير را از رو ببندند و براي جلوگيري از اجراي اين طرح به هر وسيله‌اي دست ببرند، فعلا به اين نكته كفايت مي‌كنم كه فقط يك صرفه‌جويي سه درصدي در بودجه امسال مي‌توانست بيش از چهار هزار ميليارد تومان پول فراهم كند و با توجه به اينكه بودجه سال هشتاد و هفت با رشد معمول بيش از دويست و سي هزار ميليارد تومان خواهد بود صرفه‌جويي سه درصدي در آن به هفت هزار ميليارد تومان بالغ خواهد شد.
كروبي در ماده پنجم بيانيه خود با انتصاب ايده اوليه اين طرح به حضرت امام(ره) افزود: آشوب سال اول انقلاب و شروع جنگ تحميلي در سال دوم فراهم كردن مقدمات آن را امكان‌ناپذير كرد و در سال شصت و پنج با پايين آمدن قيمت نفت تا بشكه‌اي كمتر از 10 دلار به كلي از يادها رفت.
وي يادآوري مي كند: من شاگرد كوچك آن بزرگوار هستم و آن آرزوي بزرگ را هيچ وقت از ياد نبرده‌ام و هميشه در كمين شرايط و فرصت براي زنده كردن آن برنامه‌ها بودم، طرح‌هاي ديگري هم در نظر داريم از جمله برقراري يك نظام كارآمد بيمه همگاني بهداشت و درمان كه همين‌قدر ساده و عملي و فراگير است و به خواست خدا به موقع اعلام خواهد شد. برخلاف تصور بعضي سادگي و قاطعيت اين طرح‌ها اتفاقا به معناي كارشناسي و تجربه طراحان آنهاست زيرا شرايط عملي و اجراي قطعي را در نظر گرفته و كار را بدون گسترش كاغذبازي و بزرگ‌تر شدن دولت به پيش مي‌برد.
نكته ششم در بيانيه كروبي به مباحث توسعه اي اختصاص دارد كه وي مبناي طرح خود را بر اين اساس معرفي كرده و مي نويسد: اساسا نگاهي كه اينجانب به رشد و توسعه‌ي ملي دارم نگاهي انساني محور بر دو پايه برابري فرصت‌ها و رشد قابليت‌هاي انساني است.
وي يادآور شده است: من معتقدم حاكميت بايد در مسيري حركت كند كه روز به روز قدرت مردم در تعيين سرنوشت خود افزايش يابد و در پرتو برابري فرصت‌ها و تلاش براي رشد قابليت‌هاي انساني زمينه‌ي توانمندسازي انسان‌ها فراهم شود.بنابراين نگاه محوري و بلندمدت اينجانب بر اين اصل استوار است كه به جايي برسيم كه انسان‌ها خود قابليت و توان لازم را پيدا كنند و بتوانند سهم خويش را از عوايد رشد اقتصادي بگيرند.
در اين خصوص كروبي ذكر كرده است: اما در كوتاه مدت با توجه به هرم سني جمعيت و فشارهاي اقتصادي بايد فرصتي براي نفس كشيدن و پيدا كردن جايگاه خويش به آنها بدهيم.هدف نهايي ما خارج كردن اقتصاد ايران از حالت ورشكستگي فعلي (كه با اتكاء بر درآمدهاي نفتي پوشانده مي‌شود) و بالا بردن بهره‌وري و فراهم كردن شرايط رشد واقعي و آمادگي براي رقابت در بازار اقتصاد جهاني است.
كروبي در پايان يادآور شده است: ايران در سالهاي اخير جوان‌ترين كشور دنيا شده است.يعني بالقوه جوان‌ترين و تواناترين نيروي كار را به نسبت كل جمعيت در ميان تمام كشورهاي دنيا دارد.پرسش اساسي اين است كه آيا واقعا مي‌توانيم از روند نگران كننده مهاجرت بكاهيم و به مردم اميد بدهيم كه در همين كشور مي‌توانند به كسب و كار و توليد و تجارت مشغول شوند و همين جا آموزش‌هاي جديد ببينند و با نيازهاي روز دنيا منطبق شوند يا نه.
كروبي همچنين تصريح كرده است: اينجانب بر اين باورم كه مقدمه لازم براي تحول، تامين حداقل نيازهاي مادي و بهداشتي و رسيدن به نيروي كاري است كه از لحاظ روحي پريشان يا از لحاظ جسمي رنجور نباشد.
يكبار ديگر از عموم منتقدين خواه آنها كه با اينجانب مخالفت سياسي دارند و خواه كساني كه صادقانه قصد دارند برخورد كارشناسي كنند تقاضا مي‌كنم آمار وارقام فوق‌الذكر را به دقت بررسي و اگر به نظرشان رسيد كه اين طرح قابل اجرا و به نفع مردم است ملت را مشكوك و نااميد نكنند.
نظر شما